Nekane aspertuta zegoen inbertsio arriskutsuei buruzko konferentzia hartan. Bi egun zeramatzan Gasteizen lan-bidaia batengatik, eta bere onetik kanpo zegoen. Aspaldidanik aspertzen zuen bere lanak. Gezurra zirudien, hogei urte lehenago bere beso bat moztuko zukeen orain zegoen lekuan egoteko. Baina aldaketa bat behar zuen, zerbait sortzaileagoa izango zena, beti ukatu izan zuen irudimena askatuko zuena, bere burua konbentzituz “tipa praktikoa” izan behar zuela, hezi zuten bezala.
Nekane, zure txanda da.
– Zer? Esan zuen, ametsetan eta barne pentsamenduetan galduta.
– Aurkeztea tokatzen zaizula. Gure zifrak – Maite lagunak esan zion.
Nekane atrilera igo zen. Serio, lasai jendearen aurrean, denak gorbatadun exekutiboak. Argiztapenak ia betiereko itxura ematen zion bere ile hori bikain orraztuari, eta bere lerro leunezko aurpegiari, gizon eta emakumeen begietara gero eta interesgarriago eta erakargarriago egiten zuten zimur hasiberriek zeharkatua.
– Gau on guztioi. Pozten naiz gaur zuekin egoteaz. Batez ere erabaki berri dudalako ez dudala gehiago hemen egon nahi. Utzi egingo dut. Ziur nago nire lankideek ederki kontatuko dizuetela irabazten dugun dirutza guztia, eta zergatik egiten dugun hain ondo. Mila esker.
Eta, besterik gabe, denen begirada harrituaren aurrean, desagertu egin zen.
-Taxi! – jauzi bat egin eta igo zen -, Babesgabetuen plazara!
Jazzaldira bisita
Taxilariak ahalik eta gertuen utzi zuen, plaza gainezka zegoelako. Kasualitatez, Gasteizko Jazzaldiaren hasiera zen, eta musikari eta dantzariek hartzen zituzten kaleak. Eta, kaos zoragarri horren guztiaren artean, jaka erantzi eta airean botatzen zuen bitartean, ikusi egin zuen.
Bera baino hamar bat urte gazteagoa zen, berrogei bat urtekoa. Margolan abstraktu bat margotzen zuen Iruña Jazz Brass Banden erritmo frenetikoan, grina handiz: dena xurgatu eta oihalaren gainean estanpatzen zuen. Bai, Gorkak hain indartsu jaurtitzen zuen kolorea, ezen haietako batean, Nekane estrategikoki alde batera jarri zela konturatu baino lehen, akriliko urdin mordoa jaurti baitzion aurpegi osoan.
“Bai, barkatu!”, esan zuen, kezkati eta jostari.
Nekanerengana hurbildu eta garbitzen lagundu zionean, pintzelari eusten zion eskutik heldu eta margotzen hasi zen. Gorka txundituta geratu zen, zer egin ez zekiela. Baina, zalantzarik gabe, Nekane emakume liluragarria zen, eta energia berezia zerion. “Emakume hau magia hutsa da”, pentsatu zuen, eta horrela jarraitu zuen margotzen, oihalaren gainean beharrean, Nekaneren Armaniren soineko estu garestiaren gainean, pintzelarekin estaltzeko zentimetro bat ere utzi gabe.
Neskarekin amaitu zuenean, begiak itxita uhinka mugitzen zena, erabat eszitatua zegoen. Baita Nekane bera ikusi zuenetik ere. Mugimendu menderatzaile batez jiratu eta beregana erakarri zuen, bere bular txikiak mutilaren bizkarraren kontra estutuz. Horrela pintatu zuen, igurtzi eta laztanduz. Bere bizitzako lehen obra.
- Kolorearen tenplua
Ordu erdiko atariko sentsualitate, asaldura eta plazeraren ondoren, erabat sututa iritsi ziren Gorkaren estudiora Florida kalean. Suge mexikarrak bailiran kiribildurik, ahoa ero moduan elkarri janez, eraikin zaharreko eskaileretan zehar estropezuka zihoazen, barrezka eta arrasto urdin elektrikoa atzean utziz.
Gorkaren etxean sartu zirenean, arropa kendu zuten laster batean, eta berak Etta Jamesen Don ‘t cry baby jarri zuen, garaiko giroarekin bat zetorren zerbait. Bularrak pixka batean musukatu ondoren, neskak zakil gero eta gogorragoa laztantzen zion bitartean, Nekaneren belarrira xuxurlatu zuen:
- Ikusten dudanez artea gustoko duzula, gauza bat daukat zuretzat…
Jauzi batez zutitu eta oihal handi bat zabaldu zuen lurrean, pintura fuksia, morea eta urdina jaurtikiz. Eta orduan mantso-mantso etzan zuen gainean, Nekanek barrabilak astiro miazkatzen zizkion bitartean, ondoren lehertzear zegoen zakilarekin jarraitzeko. Gorka pozez arnasestuka zegoen, baina orgasmora iritsi baino lehen, geldiarazi egin zuen alua jateko. Eta bai, benetan ondo egiten zuen, Nekaneren ustez behintzat. Minutu batzuetan bere izate guztia bat izan ondoren; koloreekin, Gorkarekin eta liluraturik begiratzen zuen sabai izartsuarekin, orgasmo batean lehertu zen, poz oihuekin batera.
Luuzaro egon ziren beren maisulanaren gainean, arnasa hartzen. Gorkak esan zion bere helburua ez zela klimaxera iristea, eta horrek Nekanerengan are gogo handiagoa sortu zuen berari plazera emateko. Eta hala egin zuen. Bai horixe. Koloretan.
Biharamunean, dutxatuta, baina oraindik ostadar bat bezala sentituz, Nekane Bilbora itzuli zen. Eta ordutik, Gasteizera bidaiatzen duen bakoitzean, Gorka bere laguna bisitatzen du eta koadro berri bat margotzen dute elkarrekin. Sei urte daramatzate.
Zuk ere kontaketa erotikoak idazten dituzu? Saiakera egin nahi duzu?Hemen argitaratzea nahi baduzu, posta elektronikoz bidali admin@kaixomaitia.eus helbidera. Aipatu zure izenarekin edo ezizen batekin argitaratzerik nahi izango duzun. |