Iruñeko bidean Maitek proposatutako errezetari buruz pentsatu nuen eta, hotzagoa izanagatik, natillak aukeratu nituen. Maite irudikatu nuen, nire karaokean kantatzen mikrofonoa natillaz blai. Irudiak kitzikatu egin ninduen. Segituan bibakeko eszenako gainkaldira joan zitzaidan burua eta irribarre entretenitua marraztu zitzaidan aurpegian. Atzamarra ikusten nuen, ongi sartua…
Zalantzak nituen izenburuarekin. “Nafarroako zulo ilun eta hezeen katalogoa” izenburuak nahi nuena adierazten zuen, baina luzeegia irizten nion. “Nafarroako zuloak”, aldiz, motzegia iruditzen zitzaidan. “Nafarroako katalogo espeleologikoa” formalegia zen, gatzgabea. Espeleologia taldeko egoitza Iruñean geneukan nahiz eta, taldekideok, Nafarroako geografian barreiaturik bizi ginen. Nafarroako katalogo…
Egin dut. Asteazkenero bezala lanetik irten ondoren erosketak egitera joan naiz. Etxean ez nituen oinarrizko hainbat produktu eta elikagaien zerrenda luzea nuen erosteko: esne gaingabetua, marrubi zaporeko jogurtak, azenarioak, porruak, dilistak, ogi integrala, xanpua, astebururako garagardoak… Etxe ondoko supermerkatura joatea erabaki dut, pisu handiarekin ahalik…
Muxu bat ikusi dizut ezpainen ezkerraldeko partean eta hatz punttekin hartu dizut. Begira geratu natzaio begien parean sostengatzen dudalarik. Irribarre polit bat egiten duzu, egiten didazu. Giligiliak eragiten dizkit barrutik. Ez dakit nabaritzen zaidan baina berdin dit, badakit zuk somatu duzula eta zuk ere ernatze…
Oihaneren etxea polita zen, txikia baina gustuz hornitua. Bi logela, sukaldea, komuna eta egongela bat. Edateko zerbait eskaini zidan eta garagardo bat eskatu nion. Zurrutada bi eman eta komunera joateko baimena eskatu, edukazio onekoa neu. Txiza egin ostean, konketa gainean zegoen hortzetako pasta hartu, puska…
Gurasoek sarri esaten zidaten denbora aprobetxatzeko, urteak fite zihoazela, ia konturatu gabe. Gaztetasunetik zahartzarorako zubia laburra zela maiz errepikatzen zidaten. Norbera urteak bete ahala konturatzen da gurasoen esanen fundamentuaz, baina nago belaunaldi guztiei pasatzen zaien kontua dela. Alegia, ez duela erremediorik. Guk gure haurrei ere…
Kafeari beste zurrutadatxo bat eman zion arte, ez zen ohartu burua beste nonbait zuela. Hoztuta zegoen kafea. Azkenaldian maiz gertatzen zitzaion. 8:51. Bederatzi minutu falta ziren bilerarako. Esan beharrekoak argi eta ordenatuta zeuzkan eta bazekien gai-zerrendako laugarren puntuari buruz esatera zihoanak zeresana emango zuela. Baina…
Astelehena da berriz, kafe egin berriaren usaina sudur-zuloetatik sartzen zait, eskuak katiluan berotu eta kazkabarra leihoen kontra kolpatzen entzuten dudan bitartean. Goizeko 9:00ak dira, oraindik jendea bulegoan sartzen ari da, egunero bezala bakoitza bere munduan murgildurik; albokoari agur miserable bat ere eskaintzeko astia ez dutela….
Ispiluaren aurrean. Nire gorputz txiki osoaren isla ikus dezaket nire aurrean. Jertsa grisa,bakeroak eta plaierak jantzita ditut, ohi legez. Aurpegia hurreratu dut ispilura, nire pekakhobeto ikusi nahian. Aspaldi honetan nire pekei grazia ikusten diet. Txikitan pekatsu izatetiknagusitan pekaduna izatera pasatu naiz. Kostaldeko pekaduna. Eta otu…
Eguna luzea izan da. Iratzargailuak jo duenetik, ez duzu ia arnasteko ere denborarik izan. Dena presak, presioa, aginduak, erritmo frenetikoa eta nekea izan dira. Nagusiaren sermoi amaigabeak, erantzun beharreko lan-deiak, amaren kexak betiko kontu berdinekin, erosketak, garbiketa, zereginen lista bukaezin hori eta zure hormona bihurrien…