Eguna luzea izan da. Iratzargailuak jo duenetik, ez duzu ia arnasteko ere denborarik izan. Dena presak, presioa, aginduak, erritmo frenetikoa eta nekea izan dira. Nagusiaren sermoi amaigabeak, erantzun beharreko lan-deiak, amaren kexak betiko kontu berdinekin, erosketak, garbiketa, zereginen lista bukaezin hori eta zure hormona bihurrien…
Ezpainetatik, ezpainetatik hasi naiz, emeki, erdi irekita duzun ahoko hatsak behatza berotzen didan bitartean. Kurba jarraituz noa, gidatuz, izkinara iritsi arte, bat-bateko tupustean amaitzen den izkina hori, eta hortik gora, masailetik gora, inurri bat desertuko duna batean, zure aurpegiko pikorrak saihestu beha- rreko oztopoak bailiran,…
Egun on. –Eskua luzatu diot, nire lanean distantzia mantentzea oso garrantzitsua baita. – Hasi baino lehen nire doluminak adierazi nahi dizkizut, badakit ez dela erreza, baina zure testigantza ezinbestekoa zaigu zure arrebaren hiltzailea aurkitzeko. –Esku biak batzean berriro sentitu dut ziztada bat sabelean, kauen zotz!…
Berandutu zait, ze nazka! Iratzargailu madarikatua. Beti ondo konpondu izan naiz bizi guztiko iratzargailu arruntekin, ordulariak diren horiek, alarma jarri eta ondo funtzionatzen dutenak, “pi-pi-pi” zaratatsua eta ametsik gozoenak ere esnatzen dituen horietakoa. Atzo, aldaketa egin nuen irrati-iratzargailu baten truke, musikarekin esnatzea gozoagoa izango delakoan,…
Egongelara bueltatu nintzen hiru garagardo gehiagorekin. Sofan postura ongi hartuta zeuden Lur eta Ekain, eroso. Zentzugabeki eroso egoten gara gure sexu berdineko konpainiekin. Kontatzen jarraitu nien, Mallorcatik iritsi nintzen egunean nola Idoia aireportuan zain nuen. Autora bidean, protokolo barnean dauden “kaixo” eta “zer moduz” xume…
Zorionekoa. Leihotik at begiratu eta zuhaitzak ikusten ditut: gaztainondoa, haritza eta lizarra. Haizeak dantza berezia sortu du euren adarrekin. Adarrak/besoak/eskuak/hankak… keinuka, itzalen antzerki zaharren antzera, istorio mingarria agertu du. Formak oholtzan mugitu dira, ni lekuko, haiek, protagonistak. Hostoak zirkin geldoekin dantzatu dira, aurrean dutena berotzen…
Beste asko bezala, izurriteak eta osasun krisia kudeatzeko hartutako neurriek erabat itoa zuten Nahia. Osasuna baino, krisi ekonomikoa zen berari zuzen eragiten ari zitzaiona. Izurritearen bidez galdu zuen urtetan fabrika txiki batean eduki zuen lanpostua, izurriteari esker sartuko zen buru belarri proiektu berri batean. Besteen…
Zapatilak jantzi eta txandala soinean mendira egin dut. Telefono deiak, Covid-19ari buruzko elkarrizketa txatxu errepikakorrak, ardo bat lasai hartu ezina… mendira egin dut. Denbora mugarik gabe ibiltzeak dakarren neke hori sentitu beharrean. Nire burutik alde egin eta gorputza sentitzera. Biak bat izango ez balira bezala….
Enegan pentsatzen ez duenarengan pentsatzea zen ene bizitza. Ene ametsetan edo pentsamenduetan preso hartu nuen, ene gustuko pertsona zelako, eta nahi gabe ene barneraino sartu zen. Ene mundua eraiki nuen, eta ongi antolatu nuen gustuko dudan pertsona hori bertatik atera ez zedin, eta lortu nuela…
Gaur ere ez du zapatak janzteko moduko egunik egingo. Beno ez zapata, ez bota, ez kirol zapatila, ez abarka ez kalerako guk edo gure arbasoek hobetsitako ezer ere ez. Gaur, telelanaren diktadurapeko outfiterako eguna dago. Alde batetik, ezin uka, esfortzu handia izan zen niretzat orain…