Erekzio-disfuntzioa sexu-arazo ohikoenetako bat da, eta, horren ondorioz, gizonezko genitalak dituzten gizon edo pertsona ez-bitarrek medikuarengana jotzen dute. Oro har, honela definitzen da: zakila sexu-jarduera gauzatzeko behar bezain tente mantentzeko ezintasuna. Nahiz eta ohikoa izan gizonek inoiz erekziorik ez lortzea, mediku batek kontsultatu eta tratatu behar du disfuntzio luze bat, eta pazienteak harekin hitz egin behar du argi eta garbi, taburik gabe, hain errepikakorra den gai horri buruz.
Egoeraren arrazoiak identifikatzea ezinbestekoa da problematika ikuspuntu globaletik ulertzeko. Diagnostiko egokia egin behar da, kasua testuingurutik bereizi gabe. Eta, alde horretatik, ez da tratatu behar arazo fisiko edo psikologiko bereizi gisa. Azkenik, kausak eta diagnostikoa zehaztu ondoren, disfuntzioa tratatzeko modu desberdinak ditugu: terapia psikologikoa, ariketa fisikoa, kirurgia eta inplanteak eta farmakoterapia. Baina gaur azken hauetan zentratuko gara.
Ezer baino lehen, jakin behar dugu oso garrantzitsua dela medikuarengana joan eta honi azaltzea aurretik gaixotasunik dagoen eta zer botika hartzen ari garen. Horri eta disfuntzioaren larritasunari erreparatuta, disfuntzioari heltzeko hainbat modu daude.
- Aho-medikazioa, erekzioaren disfuntziorako
Ahotik ematen diren farmakoak oso eraginkorrak dira kasu askotan. Honako hauei buruz ari gara:
– Viagra (Sildenafil)
– Cialis, Adcirca (Tadalafilo)
– Levitra, Staxyn (Vardenafil)
– Stendra (Avanafil)
1998an sortua, Sildenafila (Viagra) sexu-jarduera baino ordubete lehenago hartu behar da gutxi gorabehera. Oxido nitrikoaren efektua igotzen du, estimulazioan muskulu sexualak lasaitzen dituen konbinazio kimiko naturala. Horrek odol-irrigazioa areagotzen eta sexu-estimuluari erantzuten laguntzen du.
Viagrak estimulazio sexualarekiko erantzuna hobetzen badu ere, ez du erekzio automatikorik sortzen, injekzioen kasuan bezala. Ez du kitzikapenik eragiten, hau da, ez du afrodisiako batek bezala jokatzen. Gomendatutako dosia 50 mg-koa da, baina 25 eta 100 mg artekoa izan daiteke, pazientearen arabera. Egunean ez da dosi bat baino gehiago kontsumitu behar. Medikuak zehaztuko ditu tratamenduaren kopurua eta iraupena, kasuaren arabera.
Tadalafiloari, bardenafilari eta Avanafilari dagokienez, Sildenafilen antzera jokatzen duten sendagai berritzaileak dira, gorputz-adarraren odol irrigazioa areagotuz. Avanafilak, adibidez, burmuinean eta nerbio-sisteman eragiten du erekzioa sortzeko.
Hala ere, komeni da zenbait arrisku antzematea. Bihotzeko zailtasunak arintzeko nitratoekin farmakoak hartzen dituzten gizonek, hala nola nitroglizerinak, isosorbidaren mononitratoak edo isosorbidaren dinitratoak, ez dute fosfodiesterasaren inhibitzailerik hartu behar (sildenafilo, vardenafilo edo tadalafilo). Bi medikamentu horiek konbinatuz gero, tentsio arteriala bat-batean eror daiteke.
Era berean, ez dira farmako egokiak paziente hipotentsoentzat, gaixotasuna edo bihotz-gutxiegitasuna dutenentzat, dakarten arriskuagatik, ezta paziente diabetikoentzat edo prostatako kirurgia baten ondoren ere, eraginkorrak ez direlako. Kasu guztietan, pazienteak buruko, urdaileko, bizkarreko, ikusmen-alterazioko edo sudur-kongestioko mina izan dezake.
- Sendagai injektagarriak eta supositorioak
Multzo horretan, nagusiki, bi medikazio-mota daude.
Alprostadilen supositorio uretrala (MUSE)
Tratamendua Alprostadil supositorio txiki bat uretraren barruan sartzean datza; aurrez kargatutako aplikagailu batera jotzen da, barruan bost zentimetro ingurura jartzeko. Erekzioa 10 minutura izaten da, gutxi gorabehera, eta 30-60 minutu irauten du. Bigarren mailako ondorio gisa, pazienteak mina senti dezake eremu genital osoan, odoljario arinak izan ditzake uretran edo zuntz-ehunen barne-eraketa.
Alprostadil injekzio peniarrak (Caverject)
Gizon askok nahiago dute Alprostadilen autoinjekzioa zakilaren oinarrian edo albo batean, erekzio indartsuagoak lortzen dituztelako odol-irrigazioa areagotuz. Orratza oso fina da, mingarria izan ez dadin. Prostaglandina bezalako medikamentuek odol-hodiak zabaldu eta erekzioa eragiten dute 5-20 minututan, ordubete irauten duena.
Hala ere, sendagai horiek albo-ondorioak sortzen dituzte, hala nola erekzio iraunkorrak (priapismoa), orbainak edo azalaren gogortzea injekzioak ematen diren eremuan. Gainera, tratamendu garestia da. Beraz, batzuetan beste terapia batzuekin konbinatuz ezartzen da, ekonomizatzeko. Papaverinaren, alprostadilaren eta fentolaminaren kasua da. Askotan, konbinazio horiei bimix edo trimix deritze, erabiltzen diren sendagaien kopuruaren arabera.
Terapia hormonala
Disfuntzioaren arrazoia testosterona maila baxua denean, beste terapia batzuekin konbinatutako hormona honen ordezkapenarekin itzul daiteke. Baina, hori bai, batzuetan gibeleko lesioa edo eraginkorra ez izatea eman daiteke.
Zakileko ponpa eta inplanteak
Paziente batzuetan medikamentuak ez dira egokiak, eta beste aukera batzuk gomendatzen dira. Ikus ditzagun.
Zakileko bonba
Hutseko erekzio-gailua da, eskuzko ponpa duen edo zakilaren gainean pilatzen den hodi hutsa. Ponpak hodi barruko airea kanporantz xurgatzen du; horrela, odola organora iristea lortzen da. Odola atxikitzeko eta zakila tinko mantentzeko, zutitu ondoren, tentsio-eraztun bat jartzen da zakila oinarritik inguratuz. Bigarren mailako ondorio gisa, zakilean ubelduak sortzea eta tenperatura jaistea nabarmentzen dira. Eiakulazioa bandak mugatzen du.
Hainbat ponpa mota daude. Medikuak kasu bakoitzerako eredu espezifiko bat gomendatu edo errezetatu dezake, paziente bakoitzaren behar zehatzetara egokitu dadin.
Zakileko inplanteak
Ebakuntza kirurgiko baten bidez, mekanismoak jartzen dira gorputz-adarraren alde banatan, erekzioaren denbora kontrolatuko duten barra puzgarri edo malguekin, zakila tente eta malgu mantenduz. Oro har, aukera hori aurrekoak baztertu ondoren bakarrik hartzen da kontuan, konplikazioak eta infekzioak izateko arriskua baitago. Hala ere, inplanteak irtenbide bat izan daitezke beste terapia moderatuago batzuekin porrot egin dutenentzat.
Azken batean, komeni da oso kontuan hartzea erekzio-disfuntziorako tratamendu farmakologikoei buruzko ikerketan egin diren aurrerapenak, asko izan baitira azken aldian. Hori dela eta, berritasun eta garapen berrienak mediku batekin kontsultatzea gomendatzen dugu.