- Kapitulua. Mutil berri bat bulegoan
Aspalditik zekien zerbait ez zebilela ondo. Sei urteko ezkontzak askorako ematen du, eta 40 urte bete ondoren, gauza gutxik ihes egiten zioten bere bikotekidearengandik. Ondo ezagutzen zuen, azken finean. Hilabete batzuk zeramatzan bere senarrarekin egoerari bueltaka: senarrak urrun zirudien, denbora gutxiago ematen zuen etxean, eta, etxeratzen zenean, ez zegoela ematen zuen.Hasieran esajeratzen ari nintzela uste zuen, lan eta neke handiko kontua zela egunaren amaieran. Hala ere, handik gutxira ia ez zion jaramonik egiten, batez ere ohean. Atsegin ematen saiatzen zen, baina berari berdin zitzaion. Ez zituen arrazoiak ulertzen. Elkarrekin zeramaten bizitza ez zen aldatu. Etxe berean bizi ziren, auzo berean, eta zorionez, lana ez zen arazo bietako inorentzat.
Bere bizitza arrakastatsua zela esan liteke, baina zerbait aldatu zen. Lehenik modu sotilean, eta gero, gero eta modu nabariagoan. Sexua, zegoenean, epela zen. Bere onena ematen zuen, eta, hala ere, egiteko hutsa zirudien berarentzat. Fase bat besterik ez zela izango uste zuen: hilabete batzuk eta gero dena lehen bezalakoa izatera iztuliko zen. Baina hobekuntza zantzuak ez ziren iristen.
Halako gogoetetan murgildurik zegoela, jarrera ezkor horrekin, bere geltokira iritsi zela ohartu zenean. Metroko bagoitik irten eta jendetzaren artean ibiltzen saiatu zen. Goiza eguzkitsua zen, zerua hodei zuri batzuez zipriztindua. Ez zuen lan egiteko gogorik, baina beti aurkitzen zuen motibazioren bat. Eta azken boladan, ia oharkabean, bere lagunetako batengan jarri zuen begirada.
Bera baino gazteagoa zen. Hogeita gutxi izango zituen, eta bekadun bezala hasten zen bulegoan. Halako maitasun bat hartu zion, eta oso gogoko zuen bere baldarkeria, oraindik lanean ondo moldatzen ez den norbaitena. Behin edo behin harrapatu ere egin zuen, berak zuhurtzia zela uste zuenarekin begiratuz. Beti harritu izan zuen halako egoera batean gizon gehienek zuten sotiltasun faltak, nahiz eta gehiago liluratzen zuen begirada haiek berarengan eragiten zutenak.
Hasieran grazia besterik ez zioten egiten, nahiz eta aste batzuk igaro ondoren pixka bat urduri jartzen hasi ziren. Bazekien, adinean aurrera joan arren, oraindik erakargarria zela. Zimur batzuk zituen begietan, eta ile urdinak agertzen hasiak ziren, baina gorpuzkerari eusteko ahaleginak egiten zituen, bularrak oraindik tinko eusten zuten eta beti harro egon zen bere zangoez.
Mutilari dagokionez, bere gorputzak liluratu egiten zuen. Elkarrizketa batzuk entzun zituen lanean, gauza nahi ez duenak bezala, eta horregatik zekien ez zela gimnasiotik ateratzen eta sasoi onean egoten saiatzen zela. Batzuetan, irudimenari hegan egiten uzten zion, eta bere soin gaztea alkandoraren azpian nolakoa izango zen imajinatzen saiatzen zen. Hala ere, bere ideiak argitu eta lanean murgiltzen zen.
Baina hori ez zen gertatu egun hartan. Hilabete batzuk zeramatzan senarrarekin sexurik izan gabe, eta bere buruari eusten saiatzen zen beti prest egoteko. Gainera, minigona bat eta eskotea jantzi zituen. Hasieran ia nahi gabe janzten zen horrela, eta berehala konturatu zen begirada erakarri besterik ez zuela nahi. Beste batzuen arreta erakartzen zuen, noski, baina haiek gogoz geratu beharko zuten.
Igogailua hartu zuen egunero bezala, eta ateak ixtera zihoazenean, bekaduna presaka sartu zen. Harritu egin zen, eta txundituta geratu zen. Elkar agurtu zuten, eta gero isilune luze bat izan zen. Laster ohartu zen bere begirada gorputzaren atzealdean iltzatuta zeukala eta izugarri gustatzen zitzaiola. Ziur bere gorputz osoa zeharkatzen ari zela eta arropa azpian zer ezkutatzen zuen imajinatzen ari zela.
Handik gutxira igogailua gelditu egin zen, atea ireki eta biak batera irteten saiatu ziren. Aurpegiz talka egin zuten; bera gorritu egin zen, emakume baten bularraldea ia aurpegian zuelako. Emakumeak berriz, zerbait gogorra nabaritu zuen, bere zangoak ukitzen zituena. Mutila azkar joan zen, baina neskak irribarre egiten zuen, bere hankartean beroa nabari zuela.
Goizean zehar konturatu zen sarritan pasatzen zela bere postutik, ziur aski paisaiaz gozatzeko asmoz. Eta neskak atetik sartzen zela imajinatu besterik ez zuen egiten, mahai gainean jarri eta bulego osoaren aurrean zakila indarrez sartzen ziola. Hain izan ziren biziak amets haiek, non, halako batean, eskua minigona barruan zuela jabetu zela. Nahi gabe izan zen, baina ezin zuen gelditu… Beraz, komunera joan zen korrika. Komunean giltzapetu eta atea itxi zuen atsegin hartzen hasteko.
Tanga lurrean eta minigona gerriko gisa, bi hatz sartu zituen aluan oldarrez. Zaratarik ez ateratzen saiatzen zen. Ez zuen nahi inork harrapa zezan une hartan, edo bulego osoaren bazka izango zen hilabetetan. Bere blusa ireki zuen bularrak bularretakotik askatzeko, atseginez bihurritzen zen bitartean. Egoerak, horrela harrapatua izateko arriskuak, bere behatzek (kopuruz handitzen zirenak), sexu faltak eta mutilarengan nabaritu zuen gogortasunak egoera horretara eraman zuten. Ia estasiaraino iritsi zen, bat-batean atea ireki eta bekadunarekin aurrez aurre topo egin zuenean. Bekadunak erabat txundituta begiratzen zion.
Nola gerta zitekeen hori? Zer egiten zuen berak emakumeen komunean? Perbertitu bat zen ala antzeko zerbait? Ezin izan zuen mutikoaren aurrean intzirika egitea ekidin, eta bazirudien mutikoak ez zuela aztoratzen aurkitu zuen egoerak. Baina bera, geldirik geratzetik urrun, ahal bezain azkar jantzi zen eta abiadura handian irten zen komunetik.
Bere aulkian eseri zen arnasestuari eutsiz. Bihotza ahotik irtetear zuen, zangoak dardarka, eta oraindik bustia zeukan eskua, bere alua bezalaxe. Zer gertatu zen? Hori zen egin zitekeen galdera bakarra. Mutil hura egun osoan saihesten saiatu zen. Baina harengan pentsatzen jarraitu zuen.