- Kapitulua. Topaketa komunean
Asteek aurrera egin zuten. Denbora horretan, modu deigarrian janzteari utzi zion, bekadunarekin hain sarri topo egiten ez zuen arren. Senarrarekin egiten saiatu zen, baina senarrak ez zuen interesik erakutsi, eta gogaitzen hasia zen bere hoztasunagatik. Pasio bakarra lanean sentitzen zuen, eta bereziki komoneko egun hartatik aurrera.Mutil harengan begiak jartzen zituen bakoitzean imajinatzen zuen zenbat aldiz masturbatuko zen eszena hartan pentsatuta. Bere gelan biluzik, zakila zerura begira, astintzen zuen bitartean. Gogo onez jarriko zen haren gainean, eta egiten zekien guztia erakutsiko zion. Plazer eta lotsagabekeriazko orduak igaroko zituzten.Orduan bere ametsetatik itzuli zen. Metroan eserita jarraitzen zuen. Errutina berbera zen berriz ere, nahiz eta harrezkero ez zuen harekin topo egin igogailuan. Ikaratu egingo zen? Oso lotsatia izango zen? Benetan espero nuen bila joango zitzaiola eta hainbeste zuena nuena emango ziola. Baina… Nola hurbildu ahalko litzaioke eta zer sentitzen zuen kontatu?Gainera, bekadunak bazuen abantaila bat: ia biluzik ikusi zuen. Eta hori zikin jokatzea zen. Bera ere biluzik ikusi nahi zuen, bere aurrean makurtu eta… Ezin zuen egoera ezberdinak imajinatu gabe utzi, burua bueltaka zuen etengabe. Eta, gainera, bere hankartea taupadaka ari zen eta bustita sentitzen zuen. Bulegora iritsi, eseri eta lasaitzen saiatu zen. Honek ez zion bere errendimenduari eragin behar.Handik gutxira, bekaduna agertu zitzaion aurrez aurre. Eta irribarre egin zuen, ezer gertatu ez balitz bezala. Harritu egin zen eta irribarrea itzuli zion.
— Zera.. — hasi zen mutila — gauza bat komentatu nahi nizuke.
— Zeri buruzkoa da? — erantzun zuen andreak.
Zalantzaren bat izango zuen ordenagailu-makina edo -programaren batek nola funtzionatzen zuen. Askotan huts egiten zuen, eta berak pozik laguntzen zion beti. Behin edo behin bularra bizkarrean edo sorbaldan jezarririk, irudimena berriro jartzen zitzaion martxan.
— Aurreko egunari buruz da — esan zuen mutilak.
Bere pentsamenduetatik bat-batean itzuli eta bere aulkian sartu zen.
— Zer beste egun? — esan zuen aztoraturik.
— Badakizu… gizonezkoen komunean aurkitu zintudanean, hanka-zabalik.
— Zer!?
Haren oihua bere bulegoaren zati handi batean entzun zen. Nola ez zen konturatu zein komonetan sartu zen? Horregatik harrapatu zuen. Ez zen uste bezain perbertitua behintzat. Baina meritua zuen etortzea eta gertatutakoa argi eta garbi kontatzea. Gainerako langileak isildu eta txutxu-mutxuak amaitu zirenean, mutikoak hizketan jarraitu zuen.
— Jakin dezazun, ez dut inori kontatzeko asmorik. Ez naiz hain pertsona gaiztoa — sekulako lasaitasuna sentitu zuen —. Baina zerbait egin beharko duzu nigatik.
Harriturik begiratu zion begietara, eta zalantza egin zuen erantzun baino lehen.
— Nahi al duzu laneko zerbaitekin lagundu? Konpon dezaket, oraintxe bertan ez daukat zereginik.
— Zoragarri — irribarre egin zuen mutikoak belarritik belarrira —. Orduan komunean itxarongo dizut bost minutu barru. Bada konpondu nahiko nukeen premiazko zerbait.
Begi bat kliskatuz joan zen, eta bera apur bat deseginda geratu zen bere aulkian. Zer gertatu zen? Magia balitz bezala, bere fantasiak egia bihurtu ziren. Handik segundo gutxira, ia automata bat bezala zutitu eta gainerako lagunei begiratu zien. Denak non zeuden jakin nahi nuen, gerta zitekeenagatik.
Komunetara iritsi zenean, emakumearengana joateko itxurak egin zituen, baina azkar jiratu zen gizonenganantz. Norbait barruan bazegoen, nahasita zegoela esango zuen, eta joan egingo zen agertu bitarte itxaroteko. Hala ere, ez zuen inorekin topo egin. Bainugela hutsik zegoen. Lehengo egunean egondako kabinan sartzea erabaki zuen, eta eseri egin zen zain. Baina minutu pare bat pasata, ezin izan zuen gehiago iraun. Tanga orkatiletaraino jaitsi eta hatz pare bat sartu zituen, erraz sartu zirenak. Hasperen arin bat egin zuen, eta behar zuen. Begiak itxi eta eramaten utzi zion bere buruari. Ez zen minutu bat ere pasa norbait sartzen entzun baino lehen. Betazalak ireki zituen, eta han zegoen mutikoa, bere zakil zurruna aurpegi aurrean zuela.
Ez zion eutsi eta ahoan sartu zuen. Ero moduan zurrupatzen hasi zen, azken alditik hilabeteetara, eta axola handirik gabe hura ez zela bere senarra. Laster ahaztu zitzaion: berak bilatu zuen, azken finean. Hurrupatzen jarraitu zuen. Bere lagunaren begietara begiratu zuen, eta honen begietan grina ikusi zuen. Asko gustatzen zitzaion, eta ziur nago denbora zeramala hau desiatzen. Eta azkenean lortu zuen, berak bezala.
Handik pixka batera, geratu egin zen. Zutitu, komunean esertzeko agindu, eta, orkatiletako tanga askatu ondoren, buztanaren gainean eseri zen. Sartu zenean, plazerezko hotzikara bat sentitu zuen, bizkarrezurra zeharkatu ziona. Intziri batek ihes egin zion, eta mutikoak berehala isildu zuen. Berehala bere aldakak erritmikoki mugitzen hasi ziren, lehenik astiro, eta gero poliki-poliki bizkortuz. Gora eta behera zebilen, bere lagunari begirada kendu gabe. Erritmoa handitu zuen, eta musu eman zion grinaz, bere pelbisa kementsu mugitzen zuen bitartean. Mutilak goza zezan nahi zuen, eta bera ere barruan sentitu nahi zuen, betiko. Erritmoa handitzen jarraitu zuen zenbait minutuz, mutilak prest zegoela esan zion arte.
Bera aldendu egin zen, eta azkenean komunean isuri zen. Ez zen oso adeitsua izango bere aurpegian egin izan balu, eta ez zuen arriskurik hartu nahi garbitzean hondarren bati ihes egin eta norbaitek ikus zezan. Baina inoiz ez bezala sentitzen zen. Ezpainari hozka egiten zion bitartean begiratu zion, eta muxu eman zion azkenean garondotik helduz. Arazorik ez izateko, gaztea atera zen aurrena, eta bera minutu batez geratu zen, gertatu berri zenaz hausnartzen eta azken aldia izango ez zela desiratzen.