Ardoa eta zigarroen listu mingotsa eztarrian behera zetozen. Haren lepoko banilla-lurrina oharkabean pasatzen zen ke, izerdi eta garagardo merkezko giro hartan. Arratsalde hartan, Leirek alkandora zuri bat zeraman jantzita, bere neurrira zizelkatua zirudiena, titiburuak markatzen zitzaizkion, hilabete pare bat lehenago bularretakoei uko egin zien, apirileko goiz batean armairua ireki eta denak arrebari oparitu zizkion, denak, ez zuen bat bera ere logelako azken tiraderan utzi.
Ezpain gainean zeukan orina are gehiago nabarmentzen zen bere margo gorriarekin, Leireri asko gustatzen zitzaion kolillak bere ezpainekin markatzea, batzuetan bota ere egiten zituen bere kabuz kontsumitu baino lehen, zorte pixka batekin, norbaitek lurretik erreskatatu eta bere ahoan erretzen amaitzen zuen. Hura zen burutik inoiz pasa zitzaion gauzarik zikinena eta, aldi berean, erotikoena, ezezagun batek bere ahoan ezpainetako gorri hura sartzea aurpegirik gabeko norbaitek ezpainak musukatzen zizkiola sentitzeko.
Bi gau zeramatzan lorik egin gabe, baina ez zegoen nekatuta. Begirada bizia zuen, bizi-bizia. Larunbata libre zuen, eta betazalen pisuak ezin zion begiak zabalik edukitzea eragotzi. Sei ordu zeramatzan ispilu batean ere begiratu gabe, ezpainak pintatzeko ere ez, baina polita sentitzen zen, bere ileapaindegiko hormetako posterretan irteten ziren neskak bezala.
— Beste kali bat — esan zion bere lagunari, hilean asteburu batez bere ordez aritzen zen zerbitzariari, bere larunbat librea zen. Gogoratu zuen zein gogorra zen barra baten atzean egotea, besteak dibertitzen ziren bitartean, eta, horregatik, irribarre bat egin zion.
Aitorren beso sendoak izotz-ontzira iritsi ziren, Leire zain zegoen bitartean, ukondoak barraren gainean jarrita, menditik itzuli berriak ziren bota eta txubaskeroz jantzitako kuadrillen artean, eta bera bezala bi gau esna zeramatzaten koadrodun alkandora askatuekin mozkortuta. Hiru, hiru izotz bota zituen Leireren edalontzira.
— Honetara etxeak gonbidatzen du, rockera — xuxurlatu zion belarrira.
Jiratu baino lehen, Leirek begi bat igurtzi zion eta barratik desagertu zen Marearen abestia kantatuz, zeinak bozgorailuak harrotzen baitzituen; “Orgullosa de haber sido una yegua sin freno, desgastada de andar por el suelo…’’ . Abesti guztien letrak berarentzat eskainiak zirela sentitzen zuen, eta transmititzen zioten magia eskertzeko, bere leloak birika betean kantatzen zituen, hainbeste ezen Aitorrek, euforiko ikusita, barratik bi minutuz ihes egiten baitzuen berarekin dantzatzeko azken estrofa heldu arte. Hiruzpalau kantu eta hamarnaka jauzi baino gehiagoren ondoren, Leireren alkandora zuria ardoz blai amaitu zuen, eta bularretako azal zuria oihalean zehar gardendu zen. Zorua itsatsirik zegoen, eta haren kizkur mardulek ardoa eta izerdia askatzen zuten, tabernako izerdi beroa. Komunera joan zen, eskuineko eskuan edalontzia ia hutsik zuela, hiru izotzak urtzen eta azken ardo zurrupadarekin nahasten hasiak ziren.
Neska ilara urduri bat zegoen komuneko atearen aurrean zain, ate bakarra zegoen, neskentzako eta mutilentzako berbera, eta bertan letra higatuak zituen kartel bat bereizten zen: ‘Ureztatzeak ez du sexurik’. Leire ilarako azkena zen, ilehoridun motots handi bat zeukan neskak bere aurrean itxaroten zuen, zain. Bere begien aurretik jaisten ziren xerlo batzuek, Gorbeiako gailurretik txikitan ikusten zituen eguzki-izpien urre-kolorea gogorarazi zioten, mototsa neskaren gerrira heltzen zen. Leirek beti nahi izan zuen ilea berak bezain luzea, baina, orraztea gorroto zuenez, hilean behin mozten zuen sorbaldaren parean, lan gutxiago eman ziezaion.
Izotzezko edalontzia komuneko kantoi baten kontra jarri eta ezkerreko eskumuturrean lotuta zeukan goma beltza askatu zuen motots bat egiteko. Ur hotzeko txorrota ireki eta aurpegia igurtzi zuen. Ispilura begiratu zuen, eta konturatu zen betazalak bustita zeuzkala, eta betileak beltzagoak eta lodiagoak zituela, gero ingurura begiratu zuen, zorua alkoholez, kolillaz, txizez eta erabilitako preserbatiboren batez estalita zegoen. Komunak ez zuen estalkirik, eta leiho txiki bat zegoen irekita, bi metroko altueran. Leirek eskertu egin zuen leku hartako kiratsa apur bat uxatzea lortzen zuen aire-korronte hura. Ez zuen komunean zegoenari begiratu nahi izan, ez zuen egin. Bere bular-mutur gogorrak alkandora bustitik irteten zitzaizkion. Behin baino gehiagotan jo zuten komuneko atea, baina Leirek ez zituen kolpeak entzun eta lekua ikusten jarraitu zuen, bere biribilean. Praka bakeroaren poltsikotik bere ezpainetako gorria atera eta, alkandoraren lehen bi botoiak askatuz, ispiluaren aurrean, ezpainak tolestu zituen. Bero elektriko batek larruazala zeharkatu zion, baita erraiak ere, arauak hausten zituen bakoitzean sentitzen zuen adrenalina bera, lehen aldiz debekatutako zerbait egiten zuenean.
Komuneko paper puska bat aurkitu zuen, itxuraz garbia, komunaren izkina batean, bere edalontziaren ondoan. Azazkalekin zatirik lehorrena hautsi eta bularretara irristatu zuen, azalean harri bihurtutako izerdia eta ardoa berarekin eramanez. Ispiluan zeukan soinari ez zion begia kentzen, oso erakargarria zen, inoiz baino erakargarriagoa. Komuneko atea jo zuten berriro.
— Orain irteten naizela, Ostia! — oihu egin zuen, papera eskuan zuela.
Alkandoraren botoiak berehala lotu, paper zatia lurrera bota eta ateko manilla bultzatu zuen. Pultsua bizkortu zitzaion hura ikustean, hantxe zegoen, ilarako lehena. Leireri komunetik irteteko denbora eman baino lehen, neska ilehoriak atea zeharkatu eta barrura bultzatu zuen. Begiak berriro ireki zituenean, ezpain haragitsu haiek lepoa miazkatu, eta bere esku leunek alkandora kendu zioten. Hormaren kontra, aurrez aurre. Bi pantera goseti beren harrapakinaren zelatan, aldakak haztatzen. Inoiz egingo luketen bekaturik handiena. Leirek soineko urdina altxatu zion eta bere ezpainetako olatuetan murgildu zen lepotik heltzen zion bitartean. Bularrak bularren kontra. Larru zuri hark jainkoentzako baino ez zen jaki bat zirudien, eta ezin izan zion intziriei eutsi titiburu handien areolari gogor heldu eta kosk egiten zion bitartean. Biek senti zezaketen bere hankarteen hezetasuna, bere kuleroak, jarioz zikinduak, lurrera erori ziren soineko urdinaren eta Leireren alkandoraren gainean. Horma hotz zegoen, baina haien gorputzak sutan zeuden, infernuko garrak erretzen zirela uste zuten bezala. Zikin sentitzen ziren, oso zikin, blai, eta horrek kitzikatu egiten zituen. Bainugelako tenperatura hamar gradu igo zen, leihotik ia ez zen airerik sartzen, haien gorputzetatik zetorren lurruna baino ez zen irteten. Leirek neskaren arnasa beroa sentitzen zuen hankartean, garagardo usaina sudurzuloetara iristen zitzaion. Intzirika ari ziren biak. Inork ez zion bere buruari galdetzen zertan ari zen han. Leirek behin eta berriz miazkatzen zuen neskaren klitorisa, izugarri gustatzen zitzaion bere jario gaziaz ezpainak zikintzea, ezpainetako gorria hainbat muxu lehenago desagertua zen. Ezin bustiago zeuden Leireren kurbak, izerdi eta listuz bustita. Zikinak, oso zikinak, izugarri gustatzen zitzaizkien. Elektrizitateak bere genitalak zeharkatzen zituen. Sudurretik airea hartu eta ahotik botatzen zuten. Ezin zuten hainbeste tentsio metaturik eduki. Bat. Bi. Hiru. Hasperen guztien artean azkena eta zikinena atera zen. Leire hormaren kontra, neska bere gorputzari itsatsita, mototsa deseginda hura. Horrela bildu ziren aintzan, orgasmoaren bekatuan.
Segundo gutxiren buruan, neska ilehoria soineko urdinean sartu eta bainugelako atetik irten zen. Leirek minutu batzuk eman zituen lurrean eserita, halako atseginez berrosatzeko eta airea hartzeko premia zuen. Alkandoraren botoiak mantso-mantso lotu zituen, eta galtzetan gora igotzen zen bitartean ezpainetako gorria eskuineko poltsikoan zuela ziurtatu zuen. Komunetik irten baino lehen, ispilura begiratu zuen aspaldiko irribarrerik zabalenaz, eta mototsa askatu zuen iletik. Hura fantasia bat zen. Edalontzia komunean ahaztu zitzaion, bere hiru izotzen arrastorik ez zegoen, ur larrosa ertzetatik irteten zen.
Tabernan ere ez zegoen haren arrastorik, neska misteriotsua desagertu egin zen dozenaka koadrilen artean. Eta bere izena ere ez zekien.
Leire barrara joan zen.
— Aitor, beste kali bat.
Juergak aurrera jarraitzen zuen.