Ohean erabat biluzik ginen, maindirea belaunen altuerara iristen zen eta logelako iluntasuna handia zen. Hala ere, nire begiak argirik gabeko gelan zerbait ikustera ohitu ziren eta Eneritzen ile luzea, bizkarra eta ipurdia parez-pare identifikatu ahal izan nituen. Haren amarekin egin bezala txorta berezi horren praktika…
Begirada begietara zuzendu eta denbora batez mantendu genuen. Esku bana mahai gainean luzatuz elkarren arteko kontaktua egin genuen, eta gure oinek bestearen hankartea laztantzen zuten intentsitate berdinarekin, ferekatzen genituen eskuak. Isiltasunean geratu ginen eta gure azaleko gurtzien soinua besterik ez zen entzuten. Egoera hura denboran…
Musu eta laztan goxo batzuen artean lo geratu ginen. Ohe ondoan nuen erlojuak 8:59 zirela adierazten zuen. Pasilloko pausoen soinuek esnatu ninduten, buelta erdia eman eta Eneritz lo seko zegoela ikusi nuen. Maskuria oso beteta nabaritu nuen eta ahoa erabat lehor. Ahalik eta zarata gutxien…