Hitzaurrea Hona hemen lau mikroipuin gozatzeko, narratzaile orojakile batengandik urrunduz, saiakera orojale bat. Errealitatearekin duen antzekotasun oro, kointzidentzia hutsa da. Edo ez. Gaztetasuna eta ausardia -Aupaaa, zer moduz aspaldiko??? Ongi espero dut, neu nahiko lanpetuta ibili naiz azken aldian, lana, ikasketak, kirola… Hauetako batean nahi…
Nirekin bat dator gauaren jariakortasunaNire baitan unibertso infinitua deskubritzen dut, esnatze maitekorra.Nire erritmora joaten naiz eta neure buruarekin topo egiten dut,Libidora moldatzen naiz, aurreiritzirik gabe, nire debekuen mugara iritsiz.asaldatu egiten naiz…Ni, emakume lasai eta ekaiztsu bat, andre gose bat, gorputzak eskaintzen didan leku atseginhorretan murgilduta,…
“Azalean daukat, oraindik ere, gorputz guztian zehar egin dizkidazun xuxurla guztiak”. Horixe idatzi diot, bide bazterretik, agurtu berri dudan amoranteari. Eta, idatzi orduko, berriro ere zutitu zaizkit ileak, eta kilimak hankartean. Zalantzan jartzen nenbilen egun batzuk lehenago, nire mugikorreko amorantea benetan hain ederra ote zen….
Egongelara bueltatu nintzen hiru garagardo gehiagorekin. Sofan postura ongi hartuta zeuden Lur eta Ekain, eroso. Zentzugabeki eroso egoten gara gure sexu berdineko konpainiekin. Kontatzen jarraitu nien, Mallorcatik iritsi nintzen egunean nola Idoia aireportuan zain nuen. Autora bidean, protokolo barnean dauden “kaixo” eta “zer moduz” xume…
Azken aldian Ainararen bizitza dobleak ez ditu lehen ematen zituen fruituak ematen. Hasierako urteetako kilimak, morboa eta askatasun egarriak lehortzen ari dira. Kontua da Xabierri ere berdina gertatzen ari zaiola. Rutinatik ateratzeko elkartu baziren ere, rutinak indarrez hartu ditu Xabier eta Ainara. (Ainara) -Ez duzu…
Bizitza errotik aldatu zitzaidan Andonik utzi ninduenean. Inoiz ez nuen ulertu zergatik, baina jada ez zait inporta. Txarto pasatu nuen, oso txarto. Negarrez eman nuen denbora luze. Lankideak animatzen saiatzen ziren, baina txarrera nindoan. Andoni dena zen niretzat, baina egun batetik bestera, abisurik gabe, maite…
Martxoak 8a antolatzeko asanblada batean ezagutu genuen elkar. Gogoan dut otsaila zela, otsoak menditik jeisten diren hila. Kostata, baina elkar ezagutu eta urtebetera lortu nuen nire etxera etor zintezen. Hantxe zeuden, etxeko sofan eserita; oinutsik eta ilea txirikorda luze batean bilduta. Niri ezinezkoa zitzaidan esaten…
Iraitzek mugikorraren dardara nabaritzen du sakelan. Bai? – unean ahal izan duen ahotsik lasaiena jarriz. Kaixo… – erantzuten du ahots sendo batek- ni naiz, Amets. Barruan al zaude? 207, ezta? Bai, bai! Oraintxe irekiko dizut. Lehen aldia da Iraitzek halako zerbait egiten duela. Kaixomaitia delako…
Laster pasako dira Gabonak. Urte berria hasiko dugu eta aurtengoan inoiz baino gehiago desiratuko dugu urte berri on bat. Aurrekoa baino hobea izatea ez da zaila izango, Covidaren urte honek jarritako muga, distantzia eta beldurrekin apurtzeko beharra sentitzen dut. Gabonetan, ohiko ospakizunez gain, iñauteriei begira…
Nork bere etxeko bidea hartu aurretik, gauza bakarra esateko ireki zuen ahoa Joanesek: —Joango al gaituk hire etxera apunteak errepasatzera gaur ere? —Gaur amaren etxean pasako diat gaua, Joanes. Halere, oso arraro hago, ostiral gauean errepasatzeko gogoa baldin badaukak, hire buruan zerbait daukaan seinale… “Jakingo…